บทที่ 1 [ใบแดง ทร.4/49 คือจุดเริ่มต้น]

    ก่อนที่ผมจะเล่าต้องย้อนกลับไปเมื่อปี 49 ตอนประมาณต้นปี ในช่วงเดือน เมษายน จะเป็นช่วงที่มีการเกณฑ์ทหารกัน ปกติในปีนั้นๆผู้ที่จะเข้ารับการเกณฑ์ทหารจะมีอายุ 18 ปี (สำหรับผู้ที่จะสมัคร)  แต่ส่วนมากจะเป็นผู้ที่มีอายุ 21 ปี (ผู้ที่คัดเลือกโดยการจับใบดำ-ใบแดง) แต่ผมในตอนนั้น มีอายุ 22 ปี เหตุเพราะว่าในปี 48 ผมได้ทำเรื่องผ่อนผันการเกณฑ์ทหาร ที่จริงในปี 49 ตัวผมเองก็ตั้งใจจะขอผ่อนผันเหมือนกัน แต่เพราะว่าผมยื่นเรื่องกับทางมหาลัยไม่ทัน จึงจำเป็นต้องไปคัดเลือกเกณฑ์ทหาร ในปีนั้นในหมู่บ้านผมได้มีผมและเพื่อนๆรุ่นน้องไปเกณฑ์พร้อมกันทั้งหมด 3 คน ในตอนที่ทำการจับใบดำใบแดง ในอำเภอผมนั้น มีทั้งหมด 11 ตำบล ตำบลที่ผมอยู่ จับเป็นตำบลที่ 7 ถือว่าค่อนๆไปทางท้ายผมคิดว่าไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นักเพราะตอนนั้นใบดำออกไปเยอะพอสมควร ในปีนั้นการรับทหารเกณฑ์ของหน่วยต่างๆถือว่าอัตราเกือบจะ 50% เลยทีเดียว อีกทั้งคนสมัครก็ยังน้อยอีก ทำให้ผมเริ่มๆใจไม่สู้ดี เพราะไม่เคยคิดมาก่อนว่าชีวิตนี้จะต้องไปเป็นทหาร  เมื่อใกล้ๆจะถึงตอนที่ต้องจับใบดำ ใบแดง เพื่อนผมอีก 2 คนที่เล่าให้ฟัง มีอยู่ 1 คนเป็นญาติกัน คนนี้จับก่อนผมประมาณ 10 คนได้ ผมก็ลุ้นให้มันจับไม่ได้เหมือนกัน แต่สรุปว่า มันโดน ทบ.2 คราวนี้จิตผมยิ่งตกไปใหญ่เลย เหงื่อออกเต็มตัวไปหมด  ส่วนเพื่อนผมอีกคน เป็นเพื่อนอยู่บ้านติดๆกัน มันจับก่อนผมประมาณ 3 คนได้ แต่คนนี้จับได้ใบดำ ผมเลยใจชื้นขึ้นมานิดหนึ่ง พอถึงตาผมจับน้าผมได้ในพระมาองค์หนึ่ง ซึ่งเป็นพระอะไรผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน แต่น้าผมบอกว่า ก่อนจะจับให้อมพระนี้ไว้ในปาก ผมก็ทำตามและล้วงมือเข้าไปในไห ในใจคิดว่าใบที่โดนมือใบแรกนั่นแหละที่ผมจะหยิบ พอหยิบมาส่งให้ทหารที่ค่อยขานว่าเราได้ใบดำหรือใบแดง ผมส่งให้เสร็จและหันหลังกลับมา หลับตาปี๋ เขายังไม่ทันให้ผมได้ลุ้นดีเลย ก็ขานขึ้นมาว่า "ทร.4" ในทีแรกที่ได้ยินผมเหมือนกับวิญญาณออกจากร่าง เหมือนตัวมันเบาๆไม่มีวิญญาณเลยทีเดียว พอนึกขึ้นได้ผมหันไปมองที่แม่ผม ในใจคิดว่าแม่จะต้องหน้าเสีย นึกเสียใจไปกับผมด้วยแน่ๆ แต่ที่ไหนได้ แม่ผมยิ้มไม่เชิงยิ้มดีใจ แต่เหมือนเป็นการยิ้มตลกๆและยิ้มให้กำลังใจซะมากกว่า เมื่อผมเห็นแม่ผมยิ้มได้ ผมก็ใจชื้นขึ้นมาหน่อย แต่ผมแปลกใจตรงที่ว่า ทร. 4 คือทหารเรืออันนี้พอเข้าใจได้ แต่ผลัด 4 นี่มันมีด้วยเหรือ ตอนนั้นผมคิดว่าทหารเรือจะมีแค่ 2 ผลัดเหมือนกับทหารบก เพราะในผลัด 4 นี้ เขารับไม่เยอะครับ เลยถามจากทหารที่นั่นว่าผลัด 4 นี่ไปเป็นทหารตอนไหน เขาบอกว่า วันที่ 1 ก.พ. 50 โห!! รอกันอีกเ้กือบปีเลย ผมเลยได้มีเวลาทำใจ อีกหลายเดือนเลย
    หลังจากจับได้ใบแดง เหลือเวลาอีก 10 ก่อนที่ผมจะไปเป็นทหาร ผมก็ได้กลับกรุงเทพ เพื่อเรียนและทำงานต่อ (ผมเรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย)  เพราะมหาลัยที่ผมเรียนไม่จำเป็นต้องเข้าเรียนทุกวิชา ขอแค่ไปสอบได้ก็พอ ที่ไหนคงจะรู้กันนะครับ และผมก็ทำงานอยู่ที่ร้านอินเตอร์เน็ตไปด้วย  ส่วนมากจะใช้เล่นเกมส์ซะมากกว่า เพราะตอนนั้นติดเกมส์สุดๆ ช่วงนั้นผมกินเยอะมาก ถึงมากที่สุด เพราะในใจคิดว่า ถ้าไปเป็นทหารเกณฑ์แล้ว คงจะอดๆยากๆ อิ่มบ้าง ไม่อิ่มบ้าง ตอนนี้มีโอกาสกินกินก่อนดีกว่า ในช่วงเวลา 10 นั้น น้ำหนักผมพุ่งกระฉูด จาก 60 กก. กว่าๆ เป็น 80 กก. ( กินอะไรนักหนาหว่า? ) ตอนนั้น คิดว่า เอาน่าไปเป็นทหาร ฝึกหนักเดี๋ยวคงลดลงเหลือเท่าเดิมเองแหละ  จึงไม่ได้สนใจกับเรื่องน้ำหนัก กินจนเป็นนิสัยเรื่อยมา  จนเวลาแห่งการรอคอย 10 เดือนผ่านไป วันที่ผมต้องไปเป็นทหารเกณฑ์ก็มาถึง...
   ในบทที่ 1 ผมขอจบไว้เพียงเท่านี้ ในบทที่ 2 จะเป็นการเริ่มต้นชีวิตของทหารเกณฑ์ของผม  ถ้าผู้อ่านท่านใดสนใจฟังเรื่องของผม คอมเม้นท์ให้ด้วยนะครับ ผมจะได้รู้ว่า มีคนอ่านเรื่องของผมอยู่ด้วย